ارتشبد ازهاری پس از دریافت فرمان نخستوزیری یک کابینه نیمبند نظامی تشکیل داد به این صورت که ابتدا فقط 9 وزیر داشت و از این تعداد فقط دو نفر(وزیر امور خارجه و وزیر صنایع و معادن) غیرنظامی بودند

دولت ازهاری که داعیة آشتی ملی داشت جایگزین دولت شریف امامی شد، اما نتوانست کاری از پیش ببرد. روی کار آمدن دولت ازهاری نیز نشان‏دهندة غلبة رجال نظامی‏گرا و معتقد به سرکوب نهضت امام خمینی بود، که البته آن هم نتوانست بیش از دو ماه دوام بیاورد و شرایط برای حکومت پهلوی سخت‏تر شد.

سپس با توجه به گزارش سولیوان مبنی بر این که وی و سفیر بریتانیا به شاه در مورد تشکیل یک دولت نظامی هشدار داده‌اند خطاب به او افزودم که امیدوارم روشن کرده باشم و به سفیرمان نیز دستور داده شده تا این نکته را روشن کند که ما شما را برای در پیش گرفتن جهت خاصی نصیحت یا ترغیب نمی‌کنیم

علیرغم تمایل دوستانه‏اى که نسبت به ایالات متحده آمریکا دارد، از انتقاد کردن نسبت به آمریکا، زمانى که معتقد باشد چنین عملى مجاز است، تردید نمى‏کند. وى با مستشاران نظامى آمریکا در ایران تشریک مساعى داشته و در سال 1961 گفته است که اعتقاد دارد مستشاران جهت کمک به نیروهاى مسلح ایران براى مدت کمى به کار گمارده شده ‏اند ..

آمریکایی شد . ازهاری توانست در دو دوره مهم تاریخی یکی در سال 1350 و یکی در سال 1357 به پشتیبانی آمریکا به دو پست حساس دست پیدا کند. اولین مورد زمانی بود که ارتشبد فریدون جم رئیس وقت ستاد مشترک ارتش در سمیناری در پاکستان در باره اهمیت همکاری های دفاعی بین دو کشور سخنرانی کرد .

‌تصمیم قانونی فوق در جلسه روز چهارشنبه اول آذر ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هفت شمسی از طرف مجلس شورای ملی اتخاذ گردید...

ناکامی دولت آشتی ملـّی شریف امامی روشن بود و تظاهرات هر روز اوج بیشتری می‌گرفت و امام در پاریس به شدت خواست سقوط سلطنت و اخراج محمدرضا از کشور را مطرح می‌ساخت. محمدرضا تصمیم گرفت که بار دیگر شانس خود را امتحان کند و با راهنمایی آمریکایی‌ها دولت نظامی ازهاری را سرکار آورد

در این سمت با مستشاران آمریکائی دانشگاه جنگ نزدیکی و رفاقت پیدا کرد و مورد توجه آنها قرار گرفت. چند دوره کوتاه مدت نیز به آمریکا فرستاده شد و تقریبا یکی از افسرانی بود که آمریکائی ها او را برای آینده ارتش ایران ذخیره کرده بودند...

ازهاری در سال 1345 نماینده نظامی ایران در گروه نمایندگان پیمان نظامی سنتو بود، به مدت دو سال از 1348 تا 1350 جانشین رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران شد و از 1350 به مدت شش سال با درجه ارتشبدی به ریاست این ستاد منصوب شد.